Happy Birthday ouwe doos!

Elk jaar weer zie ik ertegen op, tegen dat jaartje ouder.
Toen ik jaààààààren geleden tegen de 30 aan liep had ik het daar oprecht moeilijk mee.
Met angst en beven zag ik mijn verjaardag dichterbij komen. Mijn lieve, in deze context niet nader te noemen beste vriendin, had twee jaar eerder de magische grens overschreden en er zoveel "last" van gehad dat ik haar voor haar 32e een "thirties therapie" kado wilde doen.
Zij was dus mijn voorbeeld in dezen, en ik vreesde 26 maart 2003 als de Dag des Oordeels.

"De Dag" brak aan en eerlijk gezegd...in de praktijk viel de pijn wel mee.
Ook was het verschil van 29 naar 30 niet eens zo zichtbaar als ik had verwacht. Ik had namelijk verwacht dat dit heugelijke feit door Moeder Natuur of een andere stille kracht, gevierd zou worden met in grote onuitwisbare letters de tekst: "Oud en Afgeschreven" op mijn voorhoofd.
Uiteraard bleek dit niet het geval...en jaren tussen 30 en 35 waren eigenlijk, bij nader inzien, wel lekker.
Niet meer dat onvolwassenachtige van de twenties, maar ook nog niet dat ouwelullerige van de fourties.
Er volgden vijf jaren onbezorgd gevoel van nog hartstikke jong genoeg om de wereld aan te kunnen, aan van alles te kunnen beginnen, en toch serieus genomen te worden.
Maar daarna...gevoelsmatig zat ik vanaf de 36 aan de verkeerde kant van de 30, het aftellen naar de 40 was begonnen! En hoewel het vanaf vandaag nog drie jaar min één week duurt voordat ik zover ben voel ik me bij het idee alleen al zó vreselijk oud!
Zonder de mensen die al zover zijn, of al ver daar voorbij, te willen ontrieven, stel ik mezelf zo af en toe de vraag " Tjeezus, zou er nog leven zijn na de 40?!"
Volgens Patricia Paay wel, maar ik verdenk haar ervan dat ze zichzelf de meest onmogelijke dingen voorhoudt om de waarheid maar niet onder de gelifte ogen te hoeven zien.

En over wijze BN'ners gesproken...Ik las (waarschijnlijk bij de kapper...) dat volgens Daphne Dekkers het leven van een vrouw pas begint bij 40!
Nou, bof ik effe! Maar blijkbaar leef ik dan dus, en vele met mij, tot die tijd in een soort van twiglightzone van onbelangrijkheid.
Maar ook hààr geloof ik niet helemaal hoor, en daarbij denk ik dat zij waarschijnlijk gemakkelijker praten heeft dan ik, en de rest van modaal vrouwelijk Nederland.
Volgens mij namelijk, doen heel veel geld, een privé Leco voor je make up, en een dito Mari voor je haar, wonderen voor je zelfvertrouwen. En als je op een per ongeluk expres genomen kiekje dan eens niet op je aller florisantst aan een Chup a Chup lollie lurkt, is er altijd wel een goeie fotoshopper te vinden die de oneffenheidjes vakkundig wegwerkt.
Niet dat ik met la Paay of la Dekkers zou willen ruilen hoor! De één is me nu nog écht even te oud, en de ander heeft geen leuke man ( zélfs niet met al die bij elkaar gepingpongde miljoenen van hem!)

Ik ga het dus anders doen...Ik heb besloten dat ik nog drie jaar de tijd heb om op 26 maart 2013 wakker te worden, in de spiegel te kijken, en een volkomen tevreden leuke "jonge" vrouw van 40 te zien die zich die dag geen zorgen gaat maken over die drie extra gebakjes, om dat het haar geen dikke reet kan schelen wat een ander van haar dikke reet vindt.

Dit nobele streven lijkt me momenteel nog moeilijker te verwezenlijken dan wanneer ik op m'n blote knietjes de Mount Everest moest beklimmen, maar...drie jaar is heel lang, of verschrikkelijk kort. 'T is maar net wat je in de tussentijd te doen of te verduren hebt natuurlijk....
Ik heb gelukkig genoeg leuks te doen, en onder andere mijn allerliefste collega's te verduren.
Toen ik vorige week vrijdag namelijk 's ochtends mijn jarige gezicht liet zien met een zo opgewekt mogelijk "Goeiemorgen!" was Geja's eerste reactie:" Jezus, wat heb jij ineens een ouwe kop! Ben je een jaartje ouder geworden ofzo?!"
Wie Geja kent weet dat zo'n opmerking gevolgd wordt door een slappe lachbui van minimaal 5 minuten, want ze meent er natuurlijk niks van...of ze meent het wel en bedoelt het niet zo rot, maar dat heb ik maar niet gevraagd.
Later op de dag kreeg ik gelukkig ook nog een sms van iemand die mij ervan verzekerde dat sommige ouwe dozen met elke verjaardag alleen maar mooier worden, dus daar trek ik me dan maar dankbaar aan op.

Liefs!