De fik d'r in en stoere mannen gezocht.

Om al onze, soms ogenschijnlijk onoverkomelijke problemen, op te lossen heb ik de afgelopen jaren wel eens

geroepen :"De fik d'r in! dan zijn we overal vanaf!" Onzin natuurlijk, zoiets doe je niet...geeft zo'n troep.

 Maar...Fikkie stoken is wel leuk!
Officieel moet je, als je je inboedel (of dat van je buren...) in de hens wilt steken, een ontheffing aanvragen. Want al heb je nóg zoveel ruimte, en kun je nóg zo veilig je padvinders genen de vrije loop laten...dat mag natuurlijk niet zomaar!
Waarom niet? Omdat we hier in Nederland wonen en niet geacht worden zelfstandig tot verstandige handelingen te komen. Maar niet getreurd, want wanneer je al je te verbranden zaken in een metalen ton stouwt, dan mag het gelukkig wel. En zo fikken we hier al jaren wat af. Uitsluitend zaken die mileu-technisch verantwoord te verbranden zijn natuurlijk, maar dat lijkt me in ons geval vanzelfsprekend...
Bovenstaande foto is van vandaag, en het lijkt nou wel alsof Dennis heel druk en belangrijk bezig is, in werkelijk drukt hij z'n snor.
Terwijl híj doet wat ik ook zo leuk vind en óók uren vol kan houden, wring ìk me in de meest onmogelijk bochten, probeer naarstig níet met mijn hoofd terecht te komen in de rijkelijk vertegenwoordigde spinnenwebben, en til mezelf een breuk aan dozen met nog nader te definiëren inhoud. Kortom...ik zou wel wat hulp kunnen gebruiken!
Ik sta namelijk in een vieze, van spinnen muizen en slakken vergeven ruimte. Wat doe ik daar? Ik probeer orde en vooral ruimte te scheppen in een chaos waarvan ik de omvang iets (...) had onderschat.
Dit hok moet namelijk leeg, en het liefst dit weekend nog.
Niet omdat we anders controle, boetes of andere onaangename verrassingen krijgen, maar gewoon omdat het dan maar klaar is. Zo niet, dan gaat de deur vanavond weer dicht, en wie weet wanneer we (lees: ik ) er dan weer aan toe komen...

Ik zal me even nader verklaren.

Want waar een paar dooie ratten al niet goed voor blijken te zijn...
Schreef ik in mijn vorig Blogsel nog over het feit dat ik me had neergelegd bij de "onaffe" staat van ons huis, vandaag zijn we begonnen met het ontruimen van het bakhuis.
Voor wie niet bekend is met alle termen van het Gelderse platte land... elke oude boerderij heeft hier een bakhuis, een soort mini boerderijtje wat een klein eindje van het woonhuis af staat.
Hier werden (vermoed ik, of ben ik dan heel kort door de bocht...?) dingen gebakken, en om te voorkomen dat bij brand meteen de hele boerderij af fikte stond dit handige hutje dus een paar meter van het huis af.
In ons geval zijn door een bouwgrage eerdere bewoner, boerderij en bakhuis met elkaar verbonden middels een lelijk hal-achtig gevaarte, maar in dit geval is dat eigenlijk alleen maar prettig. En dat lelijke...dat zien wij inmiddels allang niet meer.

Wat dat fikken betreft, het bakhuis zelf staat na vandaag nog overeind, maar zo ongeveer 80% van de inhoud is in de vuurton verdwenen en in rook opgegaan. Jezus! wat verzameld een mens een zooi in z'n leven zeg!

Ik weet nog dat er aan het eind van de verhuizing een flink aantal dozen overbleven waar we nog even geen bestemming voor hadden. Volgens mij hadden we ook effe geen zin meer om ze uit te pakken, en ook niet om te ontdekken dat we van alles hadden mee verhuisd wat we eigenlijk al jaren geleden aan de straat hadden moeten zetten. Al die dozen zijn zijn toen in het bakhuis beland met het idee dat dat later wel zou komen. Nou niet dus! Het is zo'n plek waar geen van ons veel komt, het was (!) een verschrikkelijke puinzooi, dus...deur dicht en doen alsof het niet bestaat.

Tot vandaag dus.
"Rattengate" (zie eveneens het vorige verhaal) houdt ons hier flink bezig, en naast de vraag wat we in Godsnaam aan die lucht moeten doen, en wanneer het voorbij zal zijn, ontstond ook de uitdaging te bedenken hoe we dit in het vervolg gaan voorkomen...
Al snel hadden we bedacht dat halve maatregelen zonde van werk, tijd en geld zouden zijn.
De keukenvloer is vanwege een paar rotte balken al jaren een gevaar voor een ieder die last heeft van overgewicht of driftbuien, dus om de kruipruimte daaronder aan te pakken moet de vloer er helemaal uit.
Deze ingrijpende gebeurtenis is weer niet mogelijk zonder ook het keukenblokgedeelte te verwijderen, en omdat ook deze zijn beste tijd gehad heeft.... Nou ja, een hele nieuwe vloer met bijpassende keuken en volgestorte kruipruimte is waar we na kort maar hevig beraad op uit kwamen.

Nu is in de loop der jaren gebleken dat wij simpelweg niet simpelweg een simpele verbouwing kunnen plannen, en dat is ook nu weer niet veel anders.
Al jaren namelijk wil ik heel graag een meditatieruimte (ja, ja...ik weet het, maar laat mij nou lekker zweven!)
Gewoon één kamer in huis waar geen honden of katten komen, waar geen televisie of computer staat, en waar pension/werk geluiden mij niet kunnen bereiken. De enige ruimte die voor (vooral voor die laatste wens) qua locatie in aanmerking komt, is de huidige keuken.
Nu is de keuken nou niet echt iets wat je graag mist in je huis (en ik zéker niet want die keukenprinses...dat ben ik dus! Of zoals Dennis zegt...:" Blote voeten aan en koken jij!") dus de keuken is nog steeds waar hij altijd al was en van die meditatiekamer is het nooit gekomen.

Maar... tijdens het ontruimen van het bakhuis, wat we al tijden op ons "dringend te doen!" lijstje hadden staan, en waar we dus vandaag aan begonnen zijn, bleek dat deze ruimte eigenlijk wel heel ruim is, zéker als die tussenmuur er tussenuit zou zijn.
En omdat we ons nu toch genoodzaakt zien om de hele keuken te strippen en van nul aan weer op te bouwen...waarom dan niet op een andere plek?!
Dat is dus nu het plan.
In het bakhuis kan (hopelijk dit jaar nog) weer gebakken gaan worden, en de huidige keuken wordt de mooiste relaxruimte die ik ooit aanschouwd heb.

Ik weet het, ik weet het...ik draaf nu al weer door, maar da's een goed teken hoor! Als ik me ergens vol enthousiasme op stort gaat het goed met me.

Kom ik nu ook eindelijk toe aan het puntje "Stoere mannen gezocht" zoals de titel van dit blog ons verteld.
De verbouwing zelf willen we laten realiseren door iemand die dat snel, vakkundig en goed  zal doen. Niet omdat Dennis twee linkerhanden heeft, integendeel! wat z'n ogen zien....etc. Maar laat ik maar zeggen dat het hem aan tijd ontbreekt ( en aan het vermogen om een klus ook daadwerkelijk af te maken en tot een keurig net geheel te brengen, maar dat is even tussen jullie en mij...)
Een professioneel handige man  zoeken we dus. Nog geen idee wie, dus tips voor een talentvolle, en betrouwbare Bob de Bouwer zijn zeer welkom.
Maar tevens welkom zijn dus ook één of twee stoere mannen in de vorm van vrienden en/of bekenden.
Er moet in eerste (en later in het traject in derde) instantie namelijk gesloopt gaan worden!
Da's best een klus, maar ik heb begrepen dat de gemiddelde man dit graag doet. ( maar correct me if i'm wrong...)

Dus lieve, lieve, bevriende heren...niet allemaal tegelijk, opstellen in rijen van twee. We plannen een dag met mooi weer, biertje oid erbij. Aangenaam gezelschap is aanwezig maar mag ook meegebracht worden in de vorm van eigen vrouwen/vriendinnen.
Als je wilt zijn ontblote bovenlijven toegestaan, maar het bouwvakkers-decolleté liever niet...Het oog wil ook wat maar zoveel nou ook weer niet...

Liefs!