Nou...Bij deze heb ik mijzelf ontmaskerd. Mijn oprechte excuses voor de teweeggebrachte desillusie, maar denk maar zo...Superwoman is ook maar een mens.
Om te laten blijken dat ik ondanks de lichte onvrede over mijn beroepskeuze niet rondloop met moord respectievelijk zelfmoordneigingen, heb ik hier nog een aantal luchtige anekdotes over wat ik zoal meemaak.
Om te beginnen een ietwat pijnlijke. (voor mijn ego welteverstaan)
Tijdens de pauze zaten we te praten over leeftijden, over hoe moeilijk die soms in te schatten zijn, en dat je je daar vervolgens goed mee in de nesten kon werken als je aan de verkeerde kant van de leeftijd gokt.
Nu hebben we in pension altijd één of meer van die jonge meiden rondlopen waarvan ik inmiddels technisch gesproken de moeder zou kunnen zijn. En zo nu en dan heb ik het gevoel van een heuse generatiekloof.
Vandaag werd dit gevoel pijnlijk bevestigd door een zeer gevatte opmerking van Linda (zelf net 18 uiteraard) over dat ze me volgend jaar misschien maar een reisje met "de Zonnebloem" voor mijn verjaardag moesten geven.....!
AU!
Maar goed, geïncasseerd, verwerkt, en ik krijg d'r nog wel.
Nu bedacht ik me zojuist dat we ergens deze zomer een boot reisje in het verschiet hebben. Volgens mij heet de boot in kwestie de Red Alert, maar ik denk dat ik voor de zekerheid de Skipper nog maar even moet vragen of zijn boot toch niet per ongeluk heeft omgedoopt tot "de Zonnebloem"...
Mocht ik er tegen de tijd van vertrek toch nog over twijfelen...Wanneer we bij aankomst in de haven Danny de Munk aantreffen, met een bijpassende bos gele bloemen, luidkeels blèrend dat hij zich "So Verdmomt Ahléééééen!" voelt... dan is het de hoogste tijd om rechtsomkeer te maken.
Een andere luchtige anekdote:
En wel heel letterlijk, want deze gaat over twee naakte dames, te weten ikzelf en mijn lieve vriendin Annelies.
Wij gaan samen zo af en toe, maar veel te weinig, naar de sauna. Daar maken we dan een complete "Dit hebben we wel verdiend verwendag " van.
Zo ook de laatste keer.
Naast alle bij de prijs inbegrepen sauna faciliteiten, hadden we een hamam behandeling van een heel uur geboekt.
Even in het kort...Het hamam ritueel komt oorspronkelijk uit Marokko, en tijdens een een behandeling lig je op een soort mortuarium tafel van gepolijst marmer. Ware het niet dat je in plaats van door een patholoog anatoom, onder handen genomen door iemand die je uitgebreid: met warm water overgiet, scrubt, met warm water overgiet, inzeept, met warm water overgiet, inolied, met warm water overgiet, masseert, en dan nog één keertje met warm water overgiet.
Dit alles van top tot teen, geheel naakt, (wel zeer discreet uiteraard, met hele kleine doekjes op strategische plaatsen) en in ons geval een heel zalig uur lang.
dames en heren lezers...een aanrader!
De "iemand" die de behandeling uitvoert is traditioneel een vrouw voor als er een vrouw op de tafel ligt. Ik weet niet of mannen in Marokko zich ook laten hamammen, maar ik vermoed dat als dat gebeurt, dit dan ook door een manspersoon gebeurt.
In ons geval echter werden we tezamen opgewacht door onze verwenners in kwestie, en wat schetst onze (nog net op tijd ingehouden) verbazing... Bij deze ene tafel stond de al verwachte doodgewone huis tuin en keuken masseuse in haar jolig geruite omslag rokje en zwarte T shirt.
Bij de andere tafel echter stond een mijnheer... en wat voor een mijnheer! Een aller appetijtelijkst manspersoon compleet met jolig geruit omslag rokje (in mijn herinnering nauwelijks groter dan een theedoek, maar dat zal niet geheel waar zijn.) en verder helemaal niets!
Nou ja niets...als je z'n precies genoeg gespierde torso en armen, welgevormde benen, en prachtige glimlach niet mee rekent.
Hoewel zowel Annelies als ik enigszins uit het veld geslagen waren door deze onverwachte aanblik, werkten mijn hersenen op topsnelheid, en was mijn eerste gedachte: "Ik ga bij hem op tafel!"
En zo geschiedde........het niet.
Helaas voor mij werken Annelies haar hersenen net zo snel als de mijne, maar haar reflexen net een fractie sneller.
Onder het uitroepen van :"Ik ga wel bij jou!" laveert ze rechtsaf en vlijt ze zich gracieus op de anatomie tafel van onze adonis.
Ik geloof dat ik mezelf zonder al te veel zichtbare teleurstelling bij mijn masseuse op tafel heb gedeponeerd. En hoewel ze zich uitstekend van haar taak kweet, moest ik wel even denken aan die reclame van een aantal jaar geleden.
Volgens mij was ie van die Xylifresh kauwgom reclame, waarin een knappe man denkt zich te gaan laten masseren door een belachelijk mooie vrouw in een belachelijk strak kort masseuse uniformpje. Maar wanneer het gordijn open gaat staat daar de lelijke zus van Ma Flodder met een verschrikkelijk gebit, en harige onderarmen naar hem te grijnzen.
Nu was mijn mevrouw niet afzichtelijk hoor, maar als mijn reflexen in vorm waren geweest had ík, en niet Annelies op die andere tafel gelegen!
Klein lichtpuntje voor mij, vanaf mijn tafel kon ik af en toe stiekum één oog open doen, en van niet al te grote afstand gadeslaan hoe onze welgevormde gespierde vriend mijn vriendin kundig onder handen neemt, terwijl zij, volgens strikte regels en goed gebruik, haar ogen dicht heeft omdat ze daar zo heerlijk verplicht ligt te ontspannen.
Na een uur genieten zitten we bij te komen met een kopje Turkse nep thee van Pichwick (?! Turkse?! het was toch Marrokaans...?!), ons ingeschonken door de masseermeneer.
Hij vraagt ons vriendelijk of alles naar wens was, waarop wij hem aanstaren en zwijgend knikken (zucht, zwijmel) Vervolgens zegt hij ons gedag en verdwijnt naar zijn volgende gewillige slachtoffer, maar niet voordat hij er een vette knipoog tegenaan gooit.
"En die knipoog was voor mij!" Zeg ik tegen Annelies "Voordat je die ook inpikt..."
Nog nazwijmelend bedenk ik dat ik met wat strategisch geplaatste argumenten, Dennis wel zo ver kan krijgen dat hij, getooid in een theedoek, mij aan een massage onderwerpt...
Als laatste...de foto's in deze tekst zijn met dank aan Google. Enige gelijkenis met ondergetekende berusten dus slechts op toeval.
Liefs en tot de volgende mooie ervaring.
Carolien
Geen opmerkingen:
Een reactie posten