Dennis en ik hadden deze ochtend vrij, en zodra Dennis weet dat hij er niet op tijd uit hoeft, wordt hij ook echt niet wakker. Nu ik erover nadenk...hij wordt ook niet wakker als hij er wél op tijd uit moet...
Ik daarentegen heb zo'n vreselijk irritant ingebouwd wekkertje.
Deze alarminstallatie gaat steevast een paar minuten voordat de echte wekker gaat al af. Of dat nou is omdat Jess naar school moet, of dat het om mijzelf gaat, hij doet het altijd.
Mits...ik mijn oordoppen in heb. Op de een of andere manier déactiveer ik daarmee mijn personal wake up call, slaap overal doorheen, en kan dan ook genieten van een zeldzame vrije ochtend.
Omdat ik dus deze ochtend geen verplichtingen had, zaten mijn beide gehoorgangen stevig dichtgeplugd.
Toch zat ik om klokslag 08.00 rechtop in bed.
Ik zeg tegen Dennis dat ie wakker moet worden want er klopt iets niet.
"Tisserdan...?"mompelt mijn slaperige ega. "Het is veel te stil, dat hoor je toch?!" Was mijn kribbige antwoord.
Ik heb eigenlijk nooit last van een ochtendhumeur hoor, maar vind (geheel onredelijk uiteraard) dat Dennis zelfs in een slaap/waak toestant direct moet begrijpen waar ik het over heb.
"Nou...lekker toch? dat het stil is...?!" was het antwoord, maar toen begon het ook hem te dagen.
Het is bij ons om 08.00 uur 's ochtend namelijk gewoonlijk een herrie van vanjewelste!
Dan gaan al onze zeer gewaardeerde pension gasten naar buiten, en dat kunnen ze in hun enthousiasme en hoge nood natuurlijk niet zonder heel blij, en vooral heel hard te blaffen!
Blijkbaar is na bijna 7 jaar elke ochtend op hetzelfde tijdstip dit geluid te hebben waargenomen, mijn hele systeem erop ingesteld, met of zonder oordoppen!
Behoorlijk snel waren we in de kleren, want geen geblaf betekend dat er iets niet is zoals het moet. Mijn nog slaperige brein was alweer bezig met een rampscenario in de trant van; Alle honden zijn vannacht gestorven aan een koolmonoxidevergiftiging, of, er is brand uitgebroken in de kennels en niemand heeft het overleefd, of, er is ingebroken en iemand heeft álle honden gestolen.
Volslagen onzinnig natuurlijk, en er was dan ook iets veel simpelers aan de hand... het had deze ochtend namelijk gesneeuwd...en niet zo zuinig ook!
Met als gevolg dat alle ingeplande medewerksters (wel drie in dit geval) behoorlijk wat moeite hadden om de werkplek te bereiken. Ze waren er gewoon nog lange niet om 08.00.
Bijzonder hoor...dat heel Nederland ontregeld en van slag is wanneer er eens iets anders uit de lucht valt dan regen.
Treinen rijden spontaan niet meer (alleen de Thalys geloof ik, maar die stopt niet in Brummen.)
Wegen worden plotsklaps onbegaanbaar als waren het gletsjers, en met een beetje pech weigert je anders zo trouwe bolide je door die kouwe witte derrie van A naar B te brengen.
Maar goed, lange inleiding kort...iedereen heeft uiteindelijk haar bestemming bereikt, en voor de honden was het het wachten wel waard! Mooi om te zien dat bijna elke hond, en zéker de oudjes, ineens heel jolig wordt wanneer er sneeuw ligt.
Als een stel puppies van over de datum huppelen ze door een voor hun blijkbaar nieuwe wereld. Zitten elkaar ineens dolblij achterna, vliegen veel te hard door de bocht, omdat die ineens best glad is, en happen naar dat rare spul dat maar uit de lucht blijft komen.
Ik heb er zelf ook wel een beetje last van hoor...dat ik jolig en een beetje kinderachtig wordt als er sneeuw ligt.
Vanmiddag zijn we gedrieën (Dennis Veerle en ik) ons bos in geweest.
We noemen het óns bos, maar het is stiekum gewoon van Staatsbosbeheer hoor. Het grenst alleen aan onze grond, en je komt er bijna nooit iemand tegen, dus we doen graag alsof...
Maar goed, daar kreeg ik net als de honden ook even last van een sneeuwpret aanval.
Het leek me zelfs leuk om een sneeuw engel te maken. Dat zie je altijd in van die Disneyfilms.
Met een mooi muziekje eronder, en een lekker warm haardvuur in de buurt om meteen weer op de juiste temperatuur te komen, lijkt het heel feestelijk om op je rug in een berg sneeuw te gaan liggen en met je ledematen te wapperen...
Ik heb vandaag proefondervindelijk vastgesteld dat;
A: Tijdens het creëren van een sneeuw engel, de sneeuw tijdens het wapperen in allerlei kiertjes en gaatjes verdwijnt waar je het liever niet wilt hebben.
B: Er géén mooi muziekje of knapperend open haardje te bekennen is in een bos.
C: Het resultaat helemaal niet lijkt op die van de sneeuw engelen in de Disneyfilms.
Neemt niet weg dat je alles een keer geprobeerd moet hebben.Ik lag weliswaar volledig voor lul, zo verticaal kluunwapsend in het bos, maar zoals mijn moeder placht te zeggen wanneer ze vind dat je ergens schijt aan moet hebben..."Ach! Wie kent je kont?!"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten