En dan heb ik het over de tijd dat we met Gans het Nederlandsche volk nog genoegen namen met: Het betoverende Sprookjesbos, De spectaculaire Zingende waterlelies, De fascinerende vliegende Fakir, het wonderbaarlijke Waterorgel, het griezelig gevaarlijke Spookslot, Langnek, Roodkapje, Ezeltje strekje, het kereltje van "Kleine Boodschap", die suffe bootjes op de vijver, Holle Bolle Gijs, en ga zo maar door.
Het lijkt een lange lijst maar vergeleken met waar je je momenteel doorheen moet zien te werken tijden een dagje Efteling... Da's niet te doen in één dag!
Zelfs niet op een dag waarop er zo goed als geen wachttijden voor de attracties zijn.
Ik spreek uit zeer recente ervaring want gisteren zijn we met het hele gezin (3) plus de àllerleukste buurkinderen en vriendinnetjes (1) naar Kaatsheuvel afgereisd.
Dit was namelijk Jess d'r liefste wens van het moment.
Ze mocht een paar weken geleden iets uitkiezen voor haar verjaardag, maar kwam al snel tot de enigszins schokkende conclusie dat ze alles al had! (op een Nintendo DS na, maar die krijgt ze niet! Ik zal misschien later nog wel eens uitleggen waarom niet.)
Dus haar allerliefste wens was zoals gezegd "De Efteling!"
Voorzien van de nodige proviand, warme kleren, "doe dingen" voor onderweg, en een grote voorraad Goede Moed, en voor mij persoonlijk een dosis frisse tegenzin, gingen we 's ochtends vroeg op weg.
Ik had me namelijk ingesteld op een vreselijke dag!
Te beginnen met uiteraard een file van Arnhem tot Kaatsheuvel, ellenlange wachtrijen bij de kassa, om maar te zwijgen over de nog langere wachtrijen om zo'n verschrikkelijke bloedstollende trauma opwekkende K**achtbaan in te mogen, en peper dure versnaperingen, blèrende zeurende, zeikende, jengelende kinderen, met bijpassende ouders en grootouders.
En wat denk je.....
Niets van dit al!
*Binnen anderhalf uur waren we er zonder ook maar een beetje oponthoud.
*Géén rijen bij de kassa.
*Zo goed als geen wachttijden bij de attracties, redelijk goed opgevoede welgehumeurde kinderen met bijpassende ouders en grootouders.
Alleen het eten...da's gewoon buiten proportioneel duur, en buiten proportioneel weinig, ten opzichte van het bedrag wat je er zojuist voor hebt neergeteld. maar dat strepen we maar even weg tegen de rest...
Waarom ik van te voren zo tegen een leuk dagje pretpark opzie?
Dat komt omdat ik op z'n zachtst gezegd panische doodsangstachtige emoties ervaar bij het fenomeen achtbaan. En uiteraard wordt er van een leuke "altijd in voor een geintje" moeder als ik wèl verwacht dat ze óveral aan mee doet!
Maar...
GODDANK! was die vreselijk Phyton gesloten!
Mijn trouwe lezers weten wat voor een trauma deze achterlijke achtbaan mij ooit heeft bezorgd, maar hij is in de winter dicht dus daar hoefde ik me niet uit te kletsen.
Daarbij...flinke groep sterke mannen die mij daar in had gekregen!
Wel heb ik, om de pret niet al te veel te drukken, met samengeknepen billen de Bobsleebaan, en de Vogel Roc achtbaan overleefd.
Deze gaan niet over de kop, dus vooruit dan maar, maar om nou te zeggen:" Dat was leuk jôh! Mag ik nog een keer?" Nou nee!
Er bleef gelukkig nog genoeg over om wel van te genieten, dus maar even een kleine impressie van deze heugelijke dag. Voor wat leuke details van met name sommige gezichtsuitdrukkingen raadt ik u aan even op de desbetreffende foto te dubbel klikken (deze tip is voor mijn moeder)
Zie je die gigantische rij achter en voor ons...? Niet?! Nee goed hè?! We hadden heel Villa Volta voor ons vieren alleen!
Deze foto behoeft geen commentaar lijkt me...
Vlak voordat ik de slappe lach kreeg
Hier hadden de meiden dezelfde lach...die slappe!
Een kusje voor Jess
En een kusje voor mama
En een walsje met papa
Duo Penotti..
Ik moet het de afdeling "Feestelijke aankleding en aanverwanten" van de Efteling trouwens wel nageven...Ze verstaan hun vak! De versierselen waren sprookjesachtig mooi! Overal waren grote kampvuren ontstoken, de koek en zopie tenten vlogen je om de oren, en menig medewerker was in Oud Hollandsch kostuum gestoken.
Wat ik dan wel een beetje jammer vond (maar daar kon de Efteling niets aan doen) waren de talloze volwassenen die met werkelijk belachelijke ijsmutsen van Unox op hun hoofd rond liepen...
Je zou weer diezelfde groep sterke mannen nodig om mij zo'n muts op te laten zetten, nadat ze me NIET in de Phyton hadden weten te krijgen...
Dennis riep na een tijdje : "Jezus! zijn die dingen gratis ofzo?!"
Inderdaad...Later bleek dat je zo'n ridicuul hoofddeksel gratis bij een broodje Unox worst kreeg.
Ik wil niet meteen iets suggereren over het zelfverlagend vermogen van de gemiddelde vleeseter, maar het is wel een feit dat je geen vegetariër rond zag lopen met een jolig kinderachtig oranje/blauw/wit gestippeld gevaarte op zijn of haar hoofd.
Dan tot slot nog heel even iets over Holle Bolle Gijs... Ik dacht mij te herinneren dat er maar ééntje van was. De enige echte HBG zal ik maar zeggen.
Ik zal me wel vergist hebben, want we hebben er zo'n 4 gespot.
Dan dacht ik mij ook nog te kunnen herinneren dat mijnheer Holle Bolle de hele tijd, tot vervelends toe riep: "Papier hier!" en als je dan gehoor had gegeven aan deze smeekbede, dat hij dan: "Dank je wel!" zei. Een keurig opgevoede dikke man dus.
Ik weet niet of ik de enige was die het opgevallen is, maar in het sprookjes bos, tegenover Langnek, zit een grote Holle Bolle Gijs, die middels een wat krakende geluidsinstallatie kreunt (echt waar hij kreunt!)
"Ah, kom nou jongens...kom nou alsjeblieft...ik vind het zo lekker..."
?!?!?! het zal mijn dirty mind wel zijn, maar ik krijg hier hele andere associaties bij dan bij de Gijs van mijn jeugd...
Maar goed...Duo Penottie heeft pret gehad
En daar ging het om!
Liefs!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten