Te veel vrije tijd...da's nou niet direct iets waar ik last van heb! Hoewel ik tegenwoordig noodgedwongen zo nu en dan een dag voor Me, Myself and I creëer.
Maar over mensen met vermoedelijk een teveel aan vrije tijd...
Vandaag stond er een drietal bij mij op de stoep die duidelijk last hadden van een overvloed aan uren te over. En wat doe je in zo'n geval...? Nou, dan begin je natuurlijk een vleermuizen werkgroep!
"Uiteraard!" Hoor ik jullie roepen. "Een vleermuizenwerkgroep, leuk!..."
Ik zal het even uitleggen.
Ze vertelden mij dat het vandaag de (ja,ja, let op!) Nationale vleermuizenteldag was. (en ik maar denken dat het gewoon 13 juni was...) en dat ze in groepjes van drie stad en land afspeurden naar vleermuis schuilplaatsen. Met daarbij het vriendelijke verzoek of ze even in onze gebouwen en opstallen (lees: zo oud mogelijke, ongebruikte, in staat van instorting verkerende bouwsels) mochten gluren.
Blijkbaar zijn we de trotse eigenaars van zulks, dus ze konden hun hart ophalen.
Ze begonnen achter de luiken van de woonkamer, die wél in goede staat verkeren, dus waar geen vleermuis zich verschanst had.
Vervolgens werden alle zoldertjes van de deel, en het bakhuis aan een grondige inspectie onderworpen.
Één van de twee mannen kroop met gevaar voor eigen leven de zeer ongezellige zoldertjes op, terwijl mijnheer twee de ladder vasthield en aanwijzingen en suggesties riep.
Mijnheer één scharrelde onder het slaken van af en toe een kreet, die volgens mij van enthousiasme was, driftig rond tussen troep waar jij en ik nog niet dood in willen worden gevonden.
De ook aanwezige, zeer vriendelijke mevrouw had de taak op zich genomen mij te bekeren me ook bij de werkgroep aan te sluiten.
Ze vertelde enthousiast over allerlei vleermuis wetenswaardigheden. Wat ze eten, waar ze leven, en waarvan, waar ze van houden en waarvan niet, etc.
Zo weet ik nu bijvoorbeeld dat een dwergvleermuis het gemakkelijk voor elkaar krijgt zich door een gleufje ter dikte van een luciferdoosje te wurmen, En dat de uitwerpselen van vleermuizen een groenachtige glans hebben vanwege de schildjes van de insecten die ze eten.
Je zult maar net om de kennis verlegen zitten bij de 100.000 euro vraag...!
Maar goed, nu vind ik flora en fauna over het algemeen best interessant, en zoals jullie weten draag ik alles en iedereen een warm hart toe. ('t is dat ik óók moet eten, maar anders at ik uit principe niet eens groenvoer...) Maar na het gepassioneerde betoog over het hoe en waarom van haar vleermuis interesse deed mevr. Batgirl toch iets waar ik even de wenkbrouwen van op trok.
Ze haalde namelijk trots een heuse Batdetector tevoorschijn!
Een Batdetector is dus niet een rekwisiet dat gebruikt wordt in Hollywoodfilms over de één of andere superheld, maar dus echt een apparaat dat gebuikt wordt om Bat's mee te detecten, vleermuizen op te sporen dus...
????????????? Ik ben volgens mij ruimdenkend mens,(correct me if i'm wrong) maar hier haak ik effe af.
We hebben het hier over een groep volwassen mensen die hun vrije uurtjes besteden met het kruipen over stoffige zoldertjes, en tussen de ratten en muizenkeutels, vleermuismest (mest ja, zo heet dat) proberen te ontwaren.
Gewapend met opschrijfboekjes, zaklampen, fotoapparatuur, en Batdetectoren.
Heb je dan een heel slecht huwelijk zodat je elke gelegenheid aangrijpt om uit huis te zijn? Of heb je om wat voor reden dan ook helemaal geen levensgezel om leuke dingen mee te doen? Wellicht is er iets misgegaan in de opvoeding?
Zeg het maar, ik weet het niet.
Toch tik ik, terwijl ik zit te tikken, mezelf alweer op de vingers, want eigenlijk ben ik stiekum misschien wel een beetje jaloers op deze mensen, die een volledig onschuldige passie hebben, daar ziel en zaligheid in leggen ,en simpelweg de rust kunnen vinden om met elkaar met volle teugen te genieten van iets heel gewoons.
Maar goed, wat heeft dit onverwachte bezoekje ons nu opgeleverd, behalve een filosofische overpeinzing, basiskennis over vleermuizen, en een nieuw Blogbericht?
Nou...hou je vast...Drie hele korrels vleermuizenmest!!! groenglanzend en nog niet eens zo heel oud.
We mogen dus stellen dat de familie Vermeij de trotse onderdakbieders zijn van tenminste één vleermuis!
Trouwens, over mest gesproken, maar dan over iets meer dan drie korrels...
Als ik even mag resumeren naar een eerder Blogbericht genaamd "Uitgemest en uitgemolken",we hebben inmiddels de boete binnen, en dienen binnen een maand (hou je nog maar een keertje vast...)
€790,-(!!!) te betalen.
Zucht...misschien moet ik het toch maar op vleermuizen houden in plaats van pony's...
Je moet er effe naar zoeken, maar ze poepen in elk geval aanzienlijk minder!
liefs maar weer.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten