Zweeft u even mee?

"Het is een teken!"
Deze kreet heb ik de afgelopen tijd al een aantal keer gebezigd. Hoewel ik mezelf niet als bijgelovig beschouw, geloof ik wel in het niet bestaan van toeval. En dat wil zeggen dat volgens mij niets gebeurt zonder reden.

Even een voorbeeldje... gisteren gingen we onze nieuwe auto ophalen in het mooie Drenthe, en ik had de eer om de eerste kilometers te maken.
Om zonder te moeten duwen thuis te komen moest er al vrij snel getankt worden, maar na het tanken wilde onze gloednieuwe derdehands bolide niet meer starten...
Het ging om de accu, deze laadt alleen op wanneer er lange stukken met de auto word gereden. Hij had een weekje stil gestaan, en die 5 minuten naar de benzinepomp waren blijkbaar te weinig om weer te kunnen starten, en de accu was dus leeg.
Er flitste mij nog door m'n hoofd: "Goh, lijk ik wel...mijn accu is ook hartstikke leeg, maar als ik maar lang genoeg door blijf lopen gaat het nog net."

Maar goed, nadat het euvel door een "toevallig" passerende wegenwachtmijnheer verholpen was, konden we onze weg weer gewoon vervolgen. Eenmaal op de snelweg stonden we opeens op een ongewoon punt op een ongewone tijd in een korte file. Aanleiding van de file bleek een vers gebeurde botsing. Dennis werd wat mopperig van dit tweede niet geplande oponthoud. Ik daarentegen dacht direct dat als we niet met die lege accu hadden gestaan, het heel goed zou kunnen dat wij bij die botsing betrokken waren geweest.

Goed...je kunt het hier wel of niet mee eens zijn, en wellicht heb je nooit op deze manier over bepaalde situatie nagedacht, maar bij mij zit deze manier van denken in m'n systeem, en het helpt (meestal) bij het moeiteloos accepteren van vervelende voorvallen.
Ik zeg "meestal" want we weten natuurlijk allemaal hoe moeilijk ik het heb met onze woon/werk/leefsituatie. En toch word ik wat dit betreft geregeld op mijn tekortkomingen en verantwoordelijkheid tov mezelf gewezen.

Door wie? tsja...ehh...door ehh "Hun van Boven" "Het Lot" "De Voorzienigheid" "Devine Intervention" geef het maar een naam.
Behoefte aan uitleg? Nou, in de vorm van voorbeelden dan maar...

Bekend is inmiddels dat we al enige jaren bezig zijn met onze "Escape from the life we are in". Dit betekend dat Dennis en ik op gezette tijden onze wensen en fantasieën mbt onze toekomst de vrije loop laten, in de hoop dat we in een onbewaakt ogenblik een Eureka! moment hebben, en glashelder onze ontsnappingsroute uit kunnen stippelen.
Wat even belangrijk is voor de strekking van dit voorbeeld, is de wetenschap dat deze brainstorm sessies altijd door mij in gang worden gezet op momenten dat het water me weer eens aan de spreekwoordelijke lippen staat.

Een jaar of twee geleden waren we met de fiets naar Zutphen, effe na sluitingstijd door de stad lopen, op zoek naar... wat ook al weer? Oja, op zoek naar Eureka!
Nou op die avond hadden we dus zo'n Eureka! moment. Ik ga mezelf (en Dennis) hier niet belachelijk maken door de toen gemaakte plannen uit de doeken te doen. Ze zijn namelijk al vrij snel weer in de doeken beland, en daar blijven ze ook lekker zitten. Laten we het een zeer tijdelijke vlaag van verstandsverbijstering noemen...

Maar waar gaat dit nu naar toe? Nou, op die avond, toen we (vol van de mooie net bedachte plannen) weer op de fiets wilde stappen, bleek de mijne weg, foetsie, pleite! Mijn hele mooie, dure, precies goed voor Carolien, ligfiets.
Redelijk opvallende fiets, redelijk klein ligfiets wereldje, maar ondanks de zoektochten door de straten van Zutphen, en op het World Wide Web, is ie nooit meer ergens gesignaleerd.

Zoiets is zeer frustrerend, maar wat kun je ermee?
Totdat ik het voorval aan iemand vertelde en zij aan me vroeg of ik me al had afgevraagd waarom er op dat moment in mijn leven, mij het vervoer (lees: vooruitgang) werd ontnomen...
Toen ze me dat vroeg werd het geheel me zo glashelder! Het hele plan dat we die avond gemaakt hadden was achteraf bezien namelijk gedoemd te mislukken, en had ons alleen maar verder in de shit geholpen.
Volgens mijn stellige overtuiging is ons op die dag middels het verdwijnen van mijn fiets, duidelijk gemaakt dat we op de verkeerde weg zaten.

Oké mee eens, "Zij van Boven" hebben een behoorlijk cryptische manier van aanwijzingen geven. Maar dat went, en ik heb ze leren lezen denk ik. Je moet het hoe dan ook wíllen zien, en er desgewenst iets mee doen. Ik leg ook geregeld "seintjes" naast me neer hoor, maar uiteindelijk halen ze me altijd weer in...

Om nog even terug te komen op de vervoersmiddelen, en dan vooral degenen die dienst weigeren. Dat was de reden dat we (ik) hebben besloten die rottige Renault Kangoo een ander thuis te bezorgen. Ik denk dat ik niet overdrijf wanneer ik zeg dat ik in 1 jaar tijd zo'n kleine 30 keer niet van m'n plek kwam omdat dit K..apparaat niet wilde starten. Dennis heeft in datzelfde jaar slechts 1x eventjes stilgestaan!
En begin me nou niet over vrouwen en autorijden, want als ik eenmaal reed was het goed, en zeg nou zelf...een auto starten kan toch zelfs het blontste blontje... (jahaa...ik weet heus wel dat je blont met een d schrijft!)
Tel daarbij op, mijn hachelijke vakantieavontuur vanuit Zwitserland, en niet veel mensen zullen me kwalijk nemen dat ik het welletjes vond met Monsieur Renault.

De Kangoo was al na een dag verkocht. Ik kneep 'm wel even toen de potentiële koper de sleutel omdraaide, maar uiteraard geen vuiltje aan de lucht, startte direct, en liep als een zonnetje. Hij blij, ik blij!

Maar we hebben (hoe decadent) nóg een auto, de Jeep, je weet wel, die mooie rooie, en die start dus altijd! Toch...?
Nou, de Kangoo was nog geen uur uit ons bezit, en ik wilde even snel naar het dorp in de Jeep... voel je 'm al? Inderdaad hij startte niet!
Na een keer of vijf proberen (met tussenpozen) heb ik het maar opgegeven omdat ik de accu aan het leegstarten was, Dennis moest er zo maar even naar kijken, vast iets met de weet ik veel...
Nou, je voelt 'm vast nog een keer aankomen? Inderdaad, bij Dennis start ie wel...

Nou, ik geloof dus niet dat dit alles zomaar gebeurt, en dan ook nog es alleen bij mij...
Als ik het overdrachtelijk bekijk, en ik laat de auto's en de fiets symbool staan voor vooruitgang, dan zie ik dat ik heel graag verder wil, maar belemmert word in het van mijn plek komen. (De auto's willen niet starten)
Dat ik keer op keer de verkeerde keuzes maak, en hierdoor geen stap verder kom. (Elke keer een andere auto, maar het probleem blijft zich voordoen, alleen bij mij...)

Nog een overdrachtelijk voorbeeldje. Ik ben 90% van de tijd mijn sleutels kwijt. zowel auto als huissleutels. Of ik ze nou net nog in m'n hand had, of ze de dag ervoor nog op hun vaste plek heb zien liggen, ik heb al heel wat van mijn tijd lopen verdoen met het zoeken naar sleutels.
En wat doen sleutels...? Die openen deuren...en wat als je die deur niet door kan omdat je de sleutels niet hebt...? juist, dan kom je dus niet verder,en niet waar je wezen wilt...

Zo. Nu hebben jullie weer even iets om over na te denken in een verloren minuutje.
Ik heb mezelf niet voor niets beschreven als zweefteef met aardse interesses. Ik geloof dat dit vertelsel beide wel heel duidelijk combineert.
Ik hoop niet dat ik iemand heb afgeschrikt met deze kronkels en spinsels. Vrees niet hoor, je kunt als je wilt ook een heel gewoon, niet diepzinnig gesprek met me voeren.

In de tussentijd geniet ik, heel aards en decadent, wel erg van de nieuwe aanwinst.
Het is trouwens een Honda CR-V. De R en de V staan voor Recreational Vehicle. Waar. de C voor staat ben ik even vergeten, maar wat dacht je van...Carolien's ?

Liefs