The sound of Silence.......

Vanmorgen werd ik wakker van het geluid van de stilte.
Dennis en ik hadden deze ochtend vrij, en zodra Dennis weet dat hij er niet op tijd uit hoeft, wordt hij ook echt niet wakker. Nu ik erover nadenk...hij wordt ook niet wakker als hij er wél op tijd uit moet...
Ik daarentegen heb zo'n vreselijk irritant ingebouwd wekkertje.
Deze alarminstallatie gaat steevast een paar minuten voordat de echte wekker gaat al af. Of dat nou is omdat Jess naar school moet, of dat het om mijzelf gaat, hij doet het altijd.
Mits...ik mijn oordoppen in heb. Op de een of andere manier déactiveer ik daarmee mijn personal wake up call, slaap overal doorheen, en kan dan ook genieten van een zeldzame vrije ochtend.

Omdat ik dus deze ochtend geen verplichtingen had, zaten mijn beide gehoorgangen stevig dichtgeplugd.
Toch zat ik om klokslag 08.00 rechtop in bed.
Ik zeg tegen Dennis dat ie wakker moet worden want er klopt iets niet.
"Tisserdan...?"mompelt mijn slaperige ega. "Het is veel te stil, dat hoor je toch?!" Was mijn kribbige antwoord.
Ik heb eigenlijk nooit last van een ochtendhumeur hoor, maar vind (geheel onredelijk uiteraard) dat Dennis zelfs in een slaap/waak toestant direct moet begrijpen waar ik het over heb.
"Nou...lekker toch? dat het stil is...?!" was het antwoord, maar toen begon het ook hem te dagen.
Het is bij ons om 08.00 uur 's ochtend namelijk gewoonlijk een herrie van vanjewelste!
Dan gaan al onze zeer gewaardeerde pension gasten naar buiten, en dat kunnen ze in hun enthousiasme en hoge nood natuurlijk niet zonder heel blij, en vooral heel hard te blaffen!

Blijkbaar is na bijna 7 jaar elke ochtend op hetzelfde tijdstip dit geluid te hebben waargenomen, mijn hele systeem erop ingesteld, met of zonder oordoppen!
Behoorlijk snel waren we in de kleren, want geen geblaf betekend dat er iets niet is zoals het moet. Mijn nog slaperige brein was alweer bezig met een rampscenario in de trant van; Alle honden zijn vannacht gestorven aan een koolmonoxidevergiftiging, of, er is brand uitgebroken in de kennels en niemand heeft het overleefd, of, er is ingebroken en iemand heeft álle honden gestolen.

Volslagen onzinnig natuurlijk, en er was dan ook iets veel simpelers aan de hand... het had deze ochtend namelijk gesneeuwd...en niet zo zuinig ook!
Met als gevolg dat alle ingeplande medewerksters (wel drie in dit geval) behoorlijk wat moeite hadden om de werkplek te bereiken. Ze waren er gewoon nog lange niet om 08.00.
Bijzonder hoor...dat heel Nederland ontregeld en van slag is wanneer er eens iets anders uit de lucht valt dan regen.
Treinen rijden spontaan niet meer (alleen de Thalys geloof ik, maar die stopt niet in Brummen.)
Wegen worden plotsklaps onbegaanbaar als waren het gletsjers, en met een beetje pech weigert je anders zo trouwe bolide je door die kouwe witte derrie van A naar B te brengen.

Maar goed, lange inleiding kort...iedereen heeft uiteindelijk haar bestemming bereikt, en voor de honden was het het wachten wel waard! Mooi om te zien dat bijna elke hond, en zéker de oudjes, ineens heel jolig wordt wanneer er sneeuw ligt.
Als een stel puppies van over de datum huppelen ze door een voor hun blijkbaar nieuwe wereld. Zitten elkaar ineens dolblij achterna, vliegen veel te hard door de bocht, omdat die ineens best glad is, en happen naar dat rare spul dat maar uit de lucht blijft komen.

Ik heb er zelf ook wel een beetje last van hoor...dat ik jolig en een beetje kinderachtig wordt als er sneeuw ligt.
Vanmiddag zijn we gedrieën (Dennis Veerle en ik) ons bos in geweest.
We noemen het óns bos, maar het is stiekum gewoon van Staatsbosbeheer hoor. Het grenst alleen aan onze grond, en je komt er bijna nooit iemand tegen, dus we doen graag alsof...

Maar goed, daar kreeg ik net als de honden ook even last van een sneeuwpret aanval.
Het leek me zelfs leuk om een sneeuw engel te maken. Dat zie je altijd in van die Disneyfilms.
Met een mooi muziekje eronder, en een lekker warm haardvuur in de buurt om meteen weer op de juiste temperatuur te komen, lijkt het heel feestelijk om op je rug in een berg sneeuw te gaan liggen en met je ledematen te wapperen...

Ik heb vandaag proefondervindelijk vastgesteld dat;
A: Tijdens het creëren van een sneeuw engel, de sneeuw tijdens het wapperen in allerlei kiertjes en gaatjes verdwijnt waar je het liever niet wilt hebben.
B: Er géén mooi muziekje of knapperend open haardje te bekennen is in een bos.
C: Het resultaat helemaal niet lijkt op die van de sneeuw engelen in de Disneyfilms.

Neemt niet weg dat je alles een keer geprobeerd moet hebben.
Ik lag weliswaar volledig voor lul, zo verticaal kluunwapsend in het bos, maar zoals mijn moeder placht te zeggen wanneer ze vind dat je ergens schijt aan moet hebben..."Ach! Wie kent je kont?!"

Duzzzz....

Efteldingen

Vroeger toen ik nog een klein Carolientje was, was het zo'n beetje mijn liefste wens... Een dagje naar de Efteling!

En dan heb ik het over de tijd dat we met Gans het Nederlandsche volk nog genoegen namen met: Het betoverende Sprookjesbos, De spectaculaire Zingende waterlelies, De fascinerende vliegende Fakir, het wonderbaarlijke Waterorgel, het griezelig gevaarlijke Spookslot, Langnek, Roodkapje, Ezeltje strekje, het kereltje van "Kleine Boodschap", die suffe bootjes op de vijver, Holle Bolle Gijs, en ga zo maar door.

Het lijkt een lange lijst maar vergeleken met waar je je momenteel doorheen moet zien te werken tijden een dagje Efteling... Da's niet te doen in één dag!
Zelfs niet op een dag waarop er zo goed als geen wachttijden voor de attracties zijn.
Ik spreek uit zeer recente ervaring want gisteren zijn we met het hele gezin (3) plus de àllerleukste buurkinderen en vriendinnetjes (1) naar Kaatsheuvel afgereisd.
Dit was namelijk Jess d'r liefste wens van het moment.

Ze mocht een paar weken geleden iets uitkiezen voor haar verjaardag, maar kwam al snel tot de enigszins schokkende conclusie dat ze alles al had! (op een Nintendo DS na, maar die krijgt ze niet! Ik zal misschien later nog wel eens uitleggen waarom niet.)
Dus haar allerliefste wens was zoals gezegd "De Efteling!"

Voorzien van de nodige proviand, warme kleren, "doe dingen" voor onderweg, en een grote voorraad Goede Moed, en voor mij persoonlijk een dosis frisse tegenzin, gingen we 's ochtends vroeg op weg.
Ik had me namelijk ingesteld op een vreselijke dag!
Te beginnen met uiteraard een file van Arnhem tot Kaatsheuvel, ellenlange wachtrijen bij de kassa, om maar te zwijgen over de nog langere wachtrijen om zo'n verschrikkelijke bloedstollende trauma opwekkende K**achtbaan in te mogen, en peper dure versnaperingen, blèrende zeurende, zeikende, jengelende kinderen, met bijpassende ouders en grootouders.

En wat denk je.....
Niets van dit al!
*Binnen anderhalf uur waren we er zonder ook maar een beetje oponthoud.
*Géén rijen bij de kassa.
*Zo goed als geen wachttijden bij de attracties, redelijk goed opgevoede welgehumeurde kinderen met bijpassende ouders en grootouders.
Alleen het eten...da's gewoon buiten proportioneel duur, en buiten proportioneel weinig, ten opzichte van het bedrag wat je er zojuist voor hebt neergeteld. maar dat strepen we maar even weg tegen de rest...

Waarom ik van te voren zo tegen een leuk dagje pretpark opzie?
Dat komt omdat ik op z'n zachtst gezegd panische doodsangstachtige emoties ervaar bij het fenomeen achtbaan. En uiteraard wordt er van een leuke "altijd in voor een geintje" moeder als ik wèl verwacht dat ze óveral aan mee doet!
Maar...
GODDANK! was die vreselijk Phyton gesloten!
Mijn trouwe lezers weten wat voor een trauma deze achterlijke achtbaan mij ooit heeft bezorgd, maar hij is in de winter dicht dus daar hoefde ik me niet uit te kletsen.
Daarbij...flinke groep sterke mannen die mij daar in had gekregen!
Wel heb ik, om de pret niet al te veel te drukken, met samengeknepen billen de Bobsleebaan, en de Vogel Roc achtbaan overleefd.
Deze gaan niet over de kop, dus vooruit dan maar, maar om nou te zeggen:" Dat was leuk jôh! Mag ik nog een keer?" Nou nee!

Er bleef gelukkig nog genoeg over om wel van te genieten, dus maar even een kleine impressie van deze heugelijke dag. Voor wat leuke details van met name sommige gezichtsuitdrukkingen raadt ik u aan even op de desbetreffende foto te dubbel klikken (deze tip is voor mijn moeder)

Zie je die gigantische rij achter en voor ons...? Niet?! Nee goed hè?! We hadden heel Villa Volta voor ons vieren alleen!

Deze foto behoeft geen commentaar lijkt me...

Vlak voordat ik de slappe lach kreeg

Hier hadden de meiden dezelfde lach...die slappe!

 Een kusje voor Jess

En een kusje voor mama

 En een walsje met papa

 Duo Penotti..

Ik moet het de afdeling "Feestelijke aankleding en aanverwanten" van de Efteling trouwens wel nageven...Ze verstaan hun vak!
De versierselen waren sprookjesachtig mooi! Overal waren grote kampvuren ontstoken, de koek en zopie tenten vlogen je om de oren, en menig medewerker was in Oud Hollandsch kostuum gestoken.

Wat ik dan wel een beetje jammer vond (maar daar kon de Efteling niets aan doen) waren de talloze volwassenen die met werkelijk belachelijke ijsmutsen van Unox op hun hoofd rond liepen...
Je zou weer diezelfde groep sterke mannen nodig om mij zo'n muts op te laten zetten, nadat ze me NIET in de Phyton hadden weten te krijgen...
Dennis riep na een tijdje : "Jezus! zijn die dingen gratis ofzo?!"

Inderdaad...Later bleek dat je zo'n ridicuul hoofddeksel gratis bij een broodje Unox worst kreeg.

Ik wil niet meteen iets suggereren over het zelfverlagend vermogen van de gemiddelde vleeseter, maar het is wel een feit dat je geen vegetariër rond zag lopen met een jolig kinderachtig oranje/blauw/wit gestippeld gevaarte op zijn of haar hoofd.


Dan tot slot nog heel even iets over Holle Bolle Gijs... Ik dacht mij te herinneren dat er maar ééntje van was. De enige echte HBG zal ik maar zeggen.
Ik zal me wel vergist hebben, want we hebben er zo'n 4 gespot.
Dan dacht ik mij ook nog te kunnen herinneren dat mijnheer Holle Bolle de hele tijd, tot vervelends toe riep: "Papier hier!" en als je dan gehoor had gegeven aan deze smeekbede, dat hij dan: "Dank je wel!" zei. Een keurig opgevoede dikke man dus.

Ik weet niet of ik de enige was die het opgevallen is, maar in het sprookjes bos, tegenover Langnek, zit een grote Holle Bolle Gijs, die middels een wat krakende geluidsinstallatie kreunt (echt waar hij kreunt!)
"Ah, kom nou jongens...kom nou alsjeblieft...ik vind het zo lekker..."
?!?!?! het zal mijn dirty mind wel zijn, maar ik krijg hier hele andere associaties bij dan bij de Gijs van mijn jeugd...

Maar goed...Duo Penottie heeft pret gehad



En daar ging het om!

Liefs!

Blootgewoon

Ken je dat? Zo'n droom waarin je in een ruimte bent met een heleboel mensen, en al die mensen hebben kleren aan behalve...jij.
Het gevoel dat je in zo'n droom hebt is verre van gemakkelijk, je probeert je te verstoppen, maar waar je ook kijkt...overal zijn mensen met kleren aan en zij kijken naar jouw blote kont!

Vandaag had ik weer zo'n ervaring alleen...het was dit keer geen droom maar keiharde werkelijkheid.
Je voelt 'm al aankomen zeker? Inderdaad, een typisch Carolien momentje.
Wat is er nou gebeurd?

Ik ging vandaag voor het eerst in mijn leven alléén naar de sauna. Er was niemand die met me mee wilde of kon, en ik vond, hoewel het minder gezellig is, dat ik ook best eens alleen kon gaan.
In het kader van de "Blij met mezelf therapie" zal ik maar zeggen.
Dus, zo gedacht zo gedaan.

Omdat ik vandaag nog meer op de planning had staan, en vermoedde dat ik in mijn eentje toch niet een hele dag zou kunnen uitzitten, besloot ik naar een sauna te gaan die niet zo groot was, en waar ik ook nog nooit geweest was, zodat ik ook geen idee had van de openingstijden...
Toen ik daar vanmorgen om iets over negenen arriveerde, was het daar een drukte van van jewelste! Niet met sauna/badgasten, maar met bouwvakkers en ander klusgerelateerd werkvolk. En een herrie!
Met lichtelijk gefronste wenkbrauwen ( ik kwam hier toch voor m'n rust...?!) liep ik naar de balie, en de aardige mevrouw verontschuldigde zich direct voor de overlast. In het sauna gedeelte echter zou ik er geen last van hebben, want dat bevond zich op de beneden verdieping, en daar zouden de Bob de Bouwers niet aan het werk zijn tijdens de openingstijden.
Maar..." U bent wel wat vroeg mevrouw, de sauna gaat pas om 10.00 open."
Hè shit, niet goed op de website gekeken zeker...maar na een telefoontje naar de stoomcollega's beneden bleek dat alles al in werking was gesteld, en dat ik best vast naar beneden kon.
"Dan heeft u bijna een uur lang de hele sauna voor u zelf alleen!" Sprak de aardige mevrouw stralend.

Mooi! dat klonk goed, dus op naar de kleedkamer.
Daar aangekomen begin ik mij van mijn kledij te ontdoen, en halverwege (lees: met mijn string op mijn enkels en alleen nog een bh aan) gaat de deur open en komen er drie Bobben de Bouwers binnengestapt! Uiteraard volledig aangekleed met hun gereedschap in de aanslag...
"Môgge!" roepen ze, en ze lopen, elkaar blikken toe werpend, naar hun af te werken systeemplafonnetje.
Van schrik, in een reflex, en een poging om mezelf minder zichtbaar te maken (dûh, alsof dàt nog kan!...) wil ik razendsnel op het schattige Japanse krukje gaan zitten dat achter mij staat, maar.....ik mik mis, en val er naast...
Waar is dat gat in de grond als je het zo vreselijk hard nodig hebt!!!

Enfin...inmiddels heb ik mijzelf weten te bedekken met een badjas, en vertrek zo waardig mogelijk (nee, inderdaad ook niet meer mogelijk...) richting de sauna ruimtes.
Daar zullen ze toch met hun stalen neuzen en kittige gereedschap gordels niet rondlopen? Toch?... Please...
Think again!

Blijkbaar (dat mag ik tenminste hopen!) wist de aardige mevrouw aan de balie niet dat het gehele team van "Eigen Huis en Tuin" en aanverwante programma's vóór 10.00 uur nog effe gauw wat klussies af moest maken.
In elk geval vóórdat het hier vol zou stromen met mensen zonder kleren.
Ze waren echt overal!
Maar daar leek ik steeds pas achter te komen als ik in vol bloot ornaat dacht dat ik me goed genoeg verstopt had.
Sommige sauna cabines hebben van die leuke raampjes waardoor je al relaxend naar buiten kunt kijken...
* Volgens mij zijn de meeste bouwvakkers rokers, en roken doe je buiten, en als je op een strategische plek buiten staat kun je door diezelfde leuke raampjes ook heel goed naar binnen kijken...
* Als je vanuit een bepaalde hoek een sfeervol verlicht zwembad in kijkt, heb je heel goed zich op wat er in dat zwembad rond dobbert...
* En waarom zou je omlopen en extra meters maken, als je ook via de sauna's kunt en er daar volgens je collega's misschien wel wat leuks te zien is...
Geen van de heren heeft iets oneerbaars tegen me gezegd of een vinger naar me uitgestoken hoor, kijken doe je immers met je ogen, maar om nou te spreken van een heerlijk ontspannen ochtendje voor mezelf...nee.

Na bijna een uur verschenen de andere rust en ontspanning zoekers, en verdwenen alle Bobben en Nico's, maar toen had ik het wel een beetje gehad.
Voor de vorm heb ik nog een klein half uurtje zitten zweten, maar eerlijk gezegd had ik dat eerste gênante ongemakkelijke uur al genoeg gezweet.
En echt niet alleen door de hout gestookte Finse stoom cabines met Turkse infrarood lampen in Japanse sferen!

Begrijp me niet verkeerd...ik ben echt niet preuts, en vind het totaal geen punt om in mijn blote kont rond te lopen, maar dan wel als er: Óf andere blote konten rond lopen, óf wanneer ik thuis ben.
Zodra je de enige bent zonder kleren, en dan helemaal als vrouw tussen best een boel mannen, voel je je toch een beetje...wat zal ik zeggen...NAAKT!

liefs!