zaterdag 25 december 2010

Soleil dans la neige

Vrij vertaald: "Zon in de sneeuw"
Het is vandaag 25 december 2010, en vanmorgen hoorde ik op het nieuws dat het momenteel op Kreta 27 graden boven nul is.
Lekker warm dus, en je zou verwachten dat degenen bij wie het Kretense bloed door de aderen stroomt niet zo goed gedijen in de huidige Hollandse weersomstandigheden, maar niets is minder waar...
Onze Soleil is niet weg te meppen uit de sneeuw! Gezien haar leeftijd en het feit dat ze pas naar Nederland is gekomen toen ze een maand of 6 was, is deze sneeuw de eerste sneeuw van haar leven. En als je niet beter zou weten zou je denken dat ze in haar vorige leven een poolhond is geweest.

Onze Spaanse schone Viënna doet haar mediterrane genen meer eer aan en vindt die witte derrie maar niks. Ze doet de hele dag driftig alsof ze diep in slaap is, om maar niet mee naar buiten te hoeven. Maar daar weet kleine Leitje wel raad mee.
Een paar welgemikte porren tussen Viënna's billen en daar gaan ze! Volle kracht vooruit en niet meer te stoppen.
      

Vanmorgen liep ik met de dames in het bos achter ons huis, en in de sneeuw die vannacht weer rijkelijk gevallen was zag ik ontelbare sporen van reeën, konijnen, vogels, eenden, honden, enz.
Ik bedacht me toen ik daar in dat winter wonderland liep dat er momenteel wat meteorologen zijn die ons allen een Nieuwe Kleine IJstijd voorspellen.
En mocht het nou zo zijn dat we plotsklaps met z'n allen uitsterven door een gebrek aan strooizout, winterbanden, en sneeuwschuivers, dan is er over 50.000 jaar vast een team van archeologen dat zich collectief achter de verbrande oren krabt. (de aarde is dan immers ten prooi gevallen aan een vreselijke opwarming!)
Want tussen alle sporen van de voor hen welbekende doch uitgestorven diersoorten, vinden ze daar pootafdrukken van een wel heel vreemdsoortig dier.
Een hondachtige, verwant aan de al eerder uitgestorven wolf, die toch in deze streken volgens hun kennis in de 21e eeuw al helemaal niet meer voorkwam...?!
Aan de vele sporen te zien moet dit dier een geweldige conditie gehad hebben, en kon dus lange afstanden afleggen. Hoe het mogelijk was om hoge snelheden te bereiken is ze een raadsel, maar duidelijk is wel dat deze vreemde soort zich mengde in roedels van de alom bekende Canis Domicilus (de gewone huishond)
Blijkbaar was deze driepotige carnivoor dus wel van een sociale soort.
Maar zeg nou zelf... Drie poten?!
Wie het niet wist, die zag het niet!

Liefs!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten