Van niks eigenlijk.... Nou ja niks... Het is maar wat je gewend bent!
En wat zijn wij allen de laatste tijd niet echt gewend? Juist ja, stralend blauwe lucht en de hele dag zon!
En wat ben ik persoonlijk de laatste tijd niet echt gewend? Inderdaad, vrije tijd in de vorm van een hele dag niks hoeven!
Bovenstaande ingrediënten voor een lekker daggie waren vandaag gewoon aanwezig, en alsof ik me niet bezwaard of op andere wijze schuldig voelde, heb ik me vandaag dan ook schandalig gedragen. Als ware ik een ware Gooische Vrouw.
Allereerst heb ik belachelijk lang uitgeslapen, om daarna aangekleed en opgetut aan te schuiven bij een reeds bereid ontbijt.
Buiten léék het weer niet alleen lekker, het bleek ook zo te zìjn!
Dus, mijn twee truttigste hondjes in hun zondagse outfits gehesen en met beide dames achterop de hippe baby-blauwe sportfiets in het mandje, even een rondje door het Brummensche.
Op de terugweg even gestopt bij de buurtjes voor een kopje thee en een roddeltje buiten op het terras, om uiteindelijk onze eigen toegangspoort weer door te fietsen, en de hondjes weer uit de kleertjes te helpen.
Vervolgens met een dubbele espresso richting het achterste terras van ons landgoed paar uurtjes uit de wind en in het zonnetje met een goed boek. Schouders ontbloot en de beentjes omhoog, meid heerlijk!
Tot zover mijn Gooische ochtend in Brummen. Hoewel ik hier niets gelogen heb dient de lezer de wat chiquere uitspraken wel te vervangen door gewone mensen taal.
*Dat "opgetut" was natuurlijk niet meer dan mijn dagelijkse make upje,
*Fee en Fairy hadden gewoon hun ouwe truitjes aan omdat het achterop de fiets nog wel fris was en ze nu eenmaal weinig tot geen haar hebben. ( de fiets is trouwens wèl hip en baby-blauw...)
*Brummense schrijf je uiteraard niet met SCH!
*De "buurtjes" zijn gewoon Dinie en Freek.
* Dat roddeltje klopt dan weer wel, maar het terras is gewoon hun achtertuin.
*Onze "toegangspoort" blijkt een aftands tuinhek dat dringend aan vervanging toe is.
* En als laatste is het "achterste terras van ons landgoed" gewoon een stukje bestrating met een schutting tegen de wind in de hoek van onze achtertuin.
Maar desalniettemin...Meid, Heerlijk!
Dennis was zowaar ook al de hele dag productief aanwezig.
Hij reed af en aan op de trekker want er bleek heel wat te trekkeren vandaag. Op een gegeven moment vond ik het ook wel eens tijd voor een beetje rond crossen op dat ding, dus nam ik de taak op me om de houtblokken van de ene kant van de achtertuin naar de andere te brengen.
Wanneer Dennis rond trekkert, schenken onze 4 honden totaal geen aandacht aan hem, en zorgen dat ze op tijd uit de weg zijn als hij te dicht in de buurt komt.
Wanneer ik op de Samé plaats neem is de rust bij de twee kleinste dames ineens verdwenen.
Paniek alom want de baas zit op een apparaat en wij zitten er niet bij! Ik dacht dat ze vanzelf en op tijd wel zouden begrijpen dat de wielen van een tractor niet geschikt zijn om onder te gaan liggen, maar niets was minder waar. Als ware zelfmoord-extremisten stortten ze zich gezamenlijk voor en tussen de wielen, en hoe harder ik boven het geluid van de motor uit riep dat ze weg moesten gaan, hoe extremistischer ze werden...
Maar nu heeft zo'n tractor van die geinige bijrijdersstoeltjes, en die waren leeg, dus...kom maar op meiden...zitten en lief zijn!
-Achterop de fiets vinden ze al leuk, dit was nóg leuker! Zonder gezeur en gewiebel zaten ze prinses-heerlijk op een landbouwvoertuig. Al mopperend heeft Dennis wat foto's gemaakt want dit was natuurlijk niet bevorderlijk voor zijn toch al niet zo stoere imago. "Hebben die truthonden ook m'n trekker nog geconfisqueerd, moeten er zeker nog roze kussentjes op de zitjes ook...?!"Ondertussen vonden alle vrouwen in huize Vermeij (Gôh, iedereen behalve Dennis...) het wèl een goeie actie.
Misschien dat ik binnenkort maar eens boodschappen ga doen samen met de Chinees Gooische Meisjes op de trekker in plaats van achterop de fiets.
Dan hebben we toch nog een beetje Gooi in het Brummensche.
Liefs!
